maandag, september 12, 2016


View My Stats

Mijn verhuizing is achter de rug! Van de Bachlaan (Bach is mijn lievelingscomponist) naar de Beethovenlaan (Beethoven komt in mijn muzikale voorkeur meteen na Bach).

Nooit geweten dat een verhuizing zo ingrijpend is. Wekenlang liep ik  verkeerde kamers in, zocht naar lichtknopjes die er niet waren, kreeg rugpijn van het sjouwen. Drie maanden zonder internet gezeten dankzij de KPN, die niet wilde komen, maar wel elke maand 63 Euro van mijn rekening afschreef.

De dagen zijn hun naam vergeten
De klok verloor zijn wijzers.
Ik weet niet meer van plaats en dag
maar daarvoor is een I-pad of pc,
de krant wil ook wel helpen

En de tv roept `hebben! Kopen!` Films schieten mensen dood,
het nieuws noemt namen van BN-ers die ik niet ken.

Niets smaakt me, de kat lust zijn eten niet.
Mijn dromen zijn gevuld met nachtmerries.


Ik ben weer lekker aan het werk en kan de lichtschakelaars en de juiste kamers vinden. Het kan alleen maar beter gaan...!




woensdag, januari 13, 2016

Nieuwjaarsgedicht 2016


View My Stats

VERKIKKERD OP DE JONKVROUW


Ze droomde van een man en van gestreel,
de jonkvrouw in haar Middeleeuws kasteel.
Maar als er eens een ridder aan kwam rijden
dan droeg hij een vizier. Je zag niet veel.

Hij ging weer weg, een draak voor haar bestrijden,
- die wiekten rond door lang vervlogen tijden –
het arme beest werd bang en spuwde vuur.
Ze zag haar lief voortijdig overlijden.

Een ander ging op kruistochtavontuur,
die ridders werkten zich het apenzuur.
Dit was haar lot in lange, lege dagen:
verloofdes met een korte levensduur.

Magister Maan hoorde de jonkvrouw klagen
en kwam met een geschenk voor haar aandragen.
Zijn nieuwste uitvinding: een soort PC.
“Hiermee” zei hij, “kun je gaan hartenjagen

en chatten met veel ridders overzee
of meesters als Lao Tse en Fabergé.
Omdat de stroom nog niet is uitgevonden,
voedt de PC zich met je liefdeswee.”

Een maagdeken, blond, rank en ongeschonden
zoekt lieve vriend, aan burcht noch vrouw gebonden
en draken doden hoeft hij voor mij niet.
Die tekst werd door de jonkvrouw rondgezonden.

Een bochel bood zich aan, een Jezuïet,
een moor die vloeiend Vlaams sprak en Sanskriet,
een oude kwakzalver uit Goedereede.
Zij allen werden door haar gedelete.

Een koene ridder van de Gulden Snede
trok haar wel aan. Hij was voor wereldvrede
en zocht een vriendschap – later wellicht méér –
voor ’t drinken bij de haard van een kruik mede.

De messenger bracht mailtjes heen en weer
(een echte nog met paard en zadelzeer)
De ridder kwam. Hij bleek een hielenlikker
en wilde maar één ding: geslachtsverkeer.

De jonkvrouw zei: “Je denkt toch niet dat ik er
op in ga, ‘k sla je liever op je flikker!
Mijn Gulden Snede krijg je niet. Een zoen.”
Een slecht idee, want plots werd hij een kikker.

Ze zette hem in het kasteelplantsoen
En ging toen haar annonce overdoen:
Mijn lief moet vurig zijn en onverschrokken
Maar ook geduldig en van goed fatsoen.

Niet drinken en niet tegen vrouwen jokken.
Getekend: jonkvrouwe met blonde lokken.
Er meldde zich een Spaanse edelman.
Zij voelde zich zeer tot hem aangetrokken

“Dag schoonheid,” zei hij, “ik ben ridder Jan.
Je hebt op mij gewacht. Hier ben ik dan.
‘k Had in mijn eigen land wat moeilijkheden.
In Spanje heet ik trouwens Don Juan.”

Hij overlaadde haar met kostbaarheden,
met complimenten. “Lief, door mij aanbeden,
gun mij één kusje van je zoete mond!”
Zij gaf het en hij zei: “Kwoark..kwoark…” Och heden.

Hoe kwam het dat, als zij een minnaar vond
hij groen en glad werd, rondsprong op de grond?
Lag het aan die PC of aan het daten?
Ze stuurde nog één oproep in het rond.

Er kwam een man af op haar hartenkreten.
Een dunne sliert (hij hield vast niet van eten),
maar hij was zeer belezen. Plato, Dante
en ridderboeken had hij veel versleten.

Ook hij was Spaans en riep: “Vort! Adelante!”
tegen zijn paard dat heette Rossinante.
Hij hakte eerst haar windmolens kapot,
hun liefdesspel begon in zacht andante.

Want zij was bang en dacht bedrukt: “Ochgod…
verkikkerd op me worden is zijn lot.”
Hij riep: “Mijn Dulcinea, je bent jong, zacht!”
Hij kuste haar en hij bleef Don Quichot.

Maar zij was flink gekrompen en haar sprongkracht
was toegenomen, ze was groen en zong zacht:
“Kwark..kwark..! Mijn liefste, ik ga zelfmoord plegen!”
En ze sprong wenend, kwakend in de slotgracht.

In ’t water kwam haar plan wat ongelegen.
Al zwemmend kwam ze een bekende tegen.
Hij maakte haar het hof (‘t was Don Juan
die ze al eerder kikkerwijs had klein gekregen).

“Dag lief klein kwaakje,” zei hij, “’k heb een plan,
daar komen leuke donderkopjes van.
Ik heb vier sterke, groene kikkerpoten
waarmee ik je vol passie straks omspan.”

Het kikkerleven zat haar als gegoten,
al waren ze geen trouwe echtgenoten:
bij kikkers is die optie niet reëel.
Hun kroost zwemt nu nog door de sloten.


Patty Klein alias Patty Scholten wenst je een kwakend 2016!





Tekening Pieter Hogenbirck
Inkleuring Wilma Leenders







 

dinsdag, juni 30, 2015

Gedichten Co Woudsma




View My Stats

donderdag, januari 15, 2015

Symfonie in faeces




Ben Geysel voor het raam, rookt een sigaar:
urinewalmen door tabak omringd.
Een kind brengt soms een bakje eten, dingt
naar vaderliefde: zoenoffergebaar.

De grote dirigent, toonkunstenaar
wacht op de dood, terwijl de tijd verspringt.
Geen vrouw meer bij hem thuis, die zorgt en zingt,
zijn jonge minnaressen middelbaar.

Dick Blokbergen komt op bezoek, ontsteld
hoe hij zijn vriend aantreft, zijn grote held.
Hij neemt hem mee naar huis in diens belang.

Des morgens vroeg is opa opgeveerd,
schrijft met zijn wandelstok geconcentreerd
een symfonie in poep op het behang.




View My Stats

Kerst moet!

Een heidens feest omdat de dagen lengen.
Germanen stookten vuren, hun nazaten
kregen een Kindeke. Kaninefaten
(kantinebazen, zegt mijn spelling streng en

terecht) moesten gekerstend. ’t Mocht niet baten.
Een kreeft koken is als een offer brengen
en Bacchus maant ons een Grand Cru te plengen.
We moeten kopen, eten, godverlaten.

Dan is het Kerst. Het moeten is verstomd.
Het is zo stil. We kijken elkaar aan.
Een ver geknal voorspelt: het Oudjaar komt.

Straks moeten we weer flappen bakken, drinken,
ons beteren, de hele bulderbaan.
Maar nu de stilte even laten klinken.
 
Veel stilte en weinig gebulder in 2015

wenst Patty Klein – Patty Scholten



woensdag, januari 29, 2014


View My Stats


GREGORIAANS SONNET

Een koster/organist had het bekaaid.
Zoon Ben hielp met het trappen van de lucht.
Maar bij de hoogmis klonk er slechts gezucht:
de orgelpijpen had hij losgedraaid.

Als misdienaar werd opa ook gepaaid
tezamen met zijn broer, vol godesvrucht
met witte toga, rode cape verlucht.
Twee vliegenzwammen, uit het bos gewaaid.

Ze knielden, hieven hun gezangen aan    
in het Latijn met heldere sopraan            
als antwoord op het vrome priesterlied.  

Dan klonk er soms een tekst in eigen geest:



woensdag, januari 01, 2014

Een schubbig nieuwjaar!


View My Stats


Sterren

De ster van Bethlehem wees hoe te lopen.
Ik volg de ster en ben naar Praag gegaan.
Van eendenborst tot kokend water kraan
schreeuwt onze Ster steeds harder: kopen! Kopen!

Ook hier is handel. Tonnen biotopen
van karpers voor het kerstmaal zie ik staan.
Gedroogde schubben, in je knip gedaan:
een nieuw jaar zonder geldzorg valt te hopen.   

Een opa pakt hier uit voor zijn gezin.
Een thermosfles, wat bekers ook van staal,
schenkt koffie voor zijn dochters, kleinzoon in,

haalt appels uit zijn tas. Dan, in één ruk
snijdt hij de appels door, horizontaal.
Een wurmpje in de appelster: geluk.



zondag, oktober 13, 2013

MIjn goede vriend en collega Willy Lohmann overleden




View My Stats

dinsdag, september 24, 2013

eLinea


View My Stats


Zoals jullie zien, heb ik voor het eerst een banner op mijn blogje staan: van eLinea, een mooi initiatief van mensen die de betere journalistieke artikelen, goede bladen en last but not least proza en gedichten  interspace in werpen.
Er doen zo'n beetje alle dichters van Atlas aan mee, Ingmar Heytze vind je er, Johanna Geels enz. enz.
Fijn dat er eindelijk ook digitaal aandacht komt voor het betere leeswerk op tablet en pc.


woensdag, september 18, 2013

Kees Stip festival in Sellingen

 

Een prachtige foto van Kees'stiefdochter Dodo en Aleid Braam, de beste vriendin van Kees in zijn laatste levensjaren in Sellingen.

Op 31 augustus 2013 vond hier het Kees Stip Festval plaats, in het woonhuis van Kees, waar o.a. Levi Weemoedt en ikzelf voorlazen. Joop Visser was present om met zijn gade liedjes te spelen en zingen. onder andere op teksten die Kees Stip voor hem schreef.

Het was een emotionele, maar prachtige middag, georganiseerd door de Kees Stip liefhebbers en bewonderaars. En het vind ook nog plaats in het woonhuis van Kees. Onroerend om daar weer rond te lopen en bestormd te worden te worden met herinneringen aan Kees, een van mijn allerbeste vrienden. Een lieve man, maar geen doetje. Ik liep tegen iedereen gedichten van Kees te citeren die me spontaan te binnen schoten.
Over de vijfentachtig zat hij hier in de tuin, bij zijn ganzen, nog regelmatig een laat gedicht te schrijven. Zoals deze over 'ons' Indië:

Hoe kon ons gezag zich vergissen
en Indiërs laten beslissen!
Het loopt uit de hand,
ons Indië brandt!
Van Heutz had het uit kunnen pissen.




Op de onderste foto het begin van het Kees Stip Festival bij het Theater van de Natuur, waar een trap naar de rivier voert, waarbij in alle treden gedichten uitgebeiteld zijn. De eerste trede werd gevuld door Kees Stip.
View My Stats

dinsdag, augustus 13, 2013

Duizend bommen en granaten


View My Stats


Dit gedicht schreef ik als Dorpsdichter voor de feestelijke opening van het Beekdal in Renkum: een industrieterrein dat ontruimd is en teruggegeven aan de natuur. Deze werkzaamheden moesten diverse keren stilgelegd worden omdat er bommen en granaten uit de Tweede Wereldoorlog gevonden werden bij het afgraven van de vervuilde grond. Een jongenl liep zelfs met een net gevonden handgranaat zijn school in. Zijn leraar rende meteen met de (niet ontplofte) granaat de school weer uit en deponeerde hem buiten achter een betonnen muur, tot de explosieven opruimingsdienst kwam.

DUIZEND BOMMEN EN GRANATEN

verschuilen zich in onze mooie wouden,
in spreng en beek, bij scholen, op de hei.
Het beekdal, niet van vreemde smetten vrij,
werd door dat wapentuig flink opgehouden.

Bij opschonen van ’t land aanschouwden
de werkers of een kind zo’n duivelsei,
(zijn leraar was er als de kippen bij
en heeft de school van rampen vrijgehouden).

Ons lijf reinigt zichzelf, wordt er beweerd
en roept aan vreemde voorwerpen een halt,
zodat een splinter uit een vinger zweert.

Ook Moeder Aarde houdt haar lichaam schoon
en werkt naar buiten wat haar niet bevalt:
een handgranaat, een mijn, een blauwe boon.